Blog

Ponad rok czasu czekałem na możliwość wzięcia udziału w seminarium Taiji z sifu Adamem Miznerem. Przez ten czas oglądałem dostępne materiały, które wyglądają interesująco, ale czasami mało wiarygodnie. Mam dociekliwą naturę, więc zamiast negować lub się zachwycać ot tak, postanowiłem sprawdzić, doświadczyć.

Kilka lat temu, w Krakowie miałem okazje sprawdzić rzekome umiejętności projekcji Qi „Lamy Dondrub Dorje”. Pan Peter Young, bo tak się właściwe nazywa niestety poległ z kretesem. Był w stanie miotać po pokoju jedynie swoim oddanym uczniem. Ze mną oraz z moimi qigongowymi przyjaciółmi niestety nic mu nie wychodziło. Poziom wiedzy oraz, co na pierwszym miejscu, na co zwracam uwagę – to jak się zaprezentował jako człowiek, pozostawił nas w poczuciu niesmaku. Bo całe spotkanie miało chyba na celu tylko zrobienie zdjęcia do jego wyjazdowego katalogu, gdzie mógł pochwalić się na swojej stronie internetowej „oto mam nową grupę uczniów w Polsce”.

Nie zraziłem się jednak, szukałem dalej. Dobrze wiem, widzę i doświadczam od lat mocy qigongu, jednak głównie w obszarze zdrowia, uzdrawiania i samorozwoju. Skoro w tych obszarach to działa, to w sferze bojowej też powinno. Qi nie ma granic, więc operuje wszędzie. Tak oto, po 1,5 roku śledzenia materiałów video trafiłem na tydzień do Pragi. Znalazłem tam rzetelną, głęboką i namacalną wiedzę. Spotkałem ciekawych ludzi z całego świata, często wieloletnich adeptów stylów zewnętrznych, takich jak Shaolin Kung Fu, Judo, Ju-jitsu, Karate i innych, którzy podobnie jak ja widzą potrzebę szukania głębiej.

Zazwyczaj, na gołe oko, z zewnętrznej, siłowej perspektywy Taiji nie wygląda za dobrze. Struktura, dynamika, i inne parametry nie imponują. W „99”% sekcji, szkół uczy się i szlifuje techniczne aspekty formy. O aplikacjach się wyłącznie wspomina, ale się ich specjalnie nie trenuje. Więc bojowo ma to wtedy małą wartość. Nawet jak jest czas na aplikacje, to robi się je z zewnętrznego, motorycznego punktu widzenia, a w takim układzie, słabość struktury nie zachwyca. Potencjalnie może być jednak inaczej, gdy oprócz formy nauczyciel przekaże wiedzę o wewnętrznym motorze Taiji, który jest jak silnik w aucie lub nabój w pistolecie. Bez tego to wszystko bojowo nie ma sensu. Ma pewien sens zdrowotny.

Lecz tak się zazwyczaj nie wydarza. Nauczyciele starym chińskim, ksenofobicznym zwyczajem udostępniają uczniom karoserie auta lub broń, ale bez silnika i naboju. Takie auto daleko nie pojedzie, a broń nie obroni. Po 20-latach tych kilku, którzy w ogóle coś realnie potrafią – w całym świecie Taiji jest ich znikoma ilość – może dwóm wybranym powiedzą, o co naprawdę chodzi. To dzięki czemu auto jedzie, a broń strzela. Cieszę się, że sifu Adam Mizner jest takim człowiekiem, który uzyskawszy samemu owoc, skutek, moc realnego zastosowania, od początku uczy całości. Nie pomija kluczowych punktów. A to długi i trudny proces przemiany stawów, mięśni, ścięgien, powięzi i kości – nasiąkania Qi. Więc lepiej zacząć od razu, a nie po wielu latach. Dopiero wtedy forma ma sens, ukazuje swą ukrytą niezwykłość, mądrość i skuteczność. 

Jestem wdzięczny, że mogłem wziąć w tym udział. Dziękuję.